Raadselachtig grafschrift
De grafschriften bieden vertrouwde teksten: mijn lieve man, onze lieve moeder, mijn liefhebbende vrouw. Maar soms is er hier op de Algemene Begraafplaats van Alkmaar een afwijkend grafschrift. Een reden om stil te staan. Die is er bij de flinke grafsteen van W.F Andriessen, overleden op 5 februari 1906. Na de woorden In Memoriam en de naam van de overledene staat er: ‘van zijne Raadselkinderen.’ Wat kan dit betekenen?
Om daarachter te komen raadpleeg ik in het nabijgelegen Regionaal Archief en later op Delpher.nl oude kranten.
Willem Frederik Andriessen werkte als journalist, hij was vanaf 1899 hoofdredacteur van de Telegraaf. Als bijlage bij de krant verscheen een kinderkrant die Andriessen als ‘raadselredacteur’ van inhoud voorzag, in samenwerking met Amy Grothe – Twiss. Zij typeerde later Andriessens bijdragen als ‘fris, vrolijk, ook wel eens ernstig en vermanend.’ Hoe dan ook, de kinderkrant was populair en juist dat leidde tot een conflict tussen de nieuw aangetreden Telegraaf-directeur Holdert en Andriessen, waarop deze in 1903 naar de Alkmaarsche Courant vertrok. Ook daar was hij hoofdredacteur. Volgens het In Memoriam dat na zijn overlijden in zijn eigen krant stond, was hij een man die soms kwade reacties uitlokte doordat hij mensen ‘op rondborstige wijze’ de waarheid zei. Maar op die ‘toorn’ volgde begrip omdat men zag dat hij ‘een edel hart’ had. Het grafschrift van zijn ‘raadselkinderen’ dankte hij aan zijn periode bij de Telegraaf, die ten tijde van zijn onverwacht overlijden nog niet ver in het verleden lag. Binnen enkele weken na zijn dood begon Amy Grothe – Twiss een inzameling onder ‘kindervrienden’ en lezers van de kinderkrant. Dankzij de opbrengst daarvan kon in de zomer van 1906 op Andriessens graf de grote steen met het In Memoriam van de Raadselkinderen geplaatst worden.
Jan Loogman © juni, 2025
