geboren op 12 juli 1954,

gevonden op 14 april 2024

begraven op 19 april 2024

Wie weet hing in huis ooit een plank waarop dromen

netjes geschikt in het gelid stonden. Een baan, een lief,

een kind, familie. Foto’s in zwart-wit; samen aan de dis.

Een schaterlach, een koestering. Geen plek voor

verlies, gebrek of ferm ongeluk. Je liep altijd traag

door de straat. Er was geen tijd, er was nog niemand

kwijt. Iemand wachtte in dat huis, zou de deur

openen. Een moeder zou bellen, een vader helpen.

Dat dus.

Maar voorstellingen verkruimelen. Schroeven raken

los, planken verzakken. Dromen vallen zelfs bij wie

weet te leven. Grenzen verschuiven, kansen keren,

en iedereen gaat dood. Uiteindelijk wijken we

allemaal in onszelf. En nu hoop ik toch op die

langverwachte schoot, die zachte hand, de aandacht

waarmee zelfs wat te groot leek om te dragen stil

wordt weggevoerd. Engelen lijkt dan het beste woord

voor wie

teveel verloor, de uren te lang, de ruimte te leeg,

het leven ontdaan. Gewoon engelen en dan

zonder meer gaan.

© Margreet Schouwenaar